زنی که با خودکشی به شهرت رسید
تاریخ انتشار: ۱۳ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۸۹۶۹۹۵
هالیوود جای عجیبی برای خودکشی نیست. هزاران نفر در دهه ۱۹۰۰ میلادی به پایتخت سینمایی جهان آمدند تا مشهور و ثروتمند شوند، اما بیشتر آنها به آرزویشان نرسیدند.
به گزارش همشهری آنلاین، پگ آنتویستل هم یکی از آنها بود؛ با این تفاوت که پایان زندگی‌اش را با پریدن از روی نماد هالیوود تغییر داد و خود را به سمبل قربانیان شکست و تراژدی هالیوود تبدیل کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
پگ آنتویستل در پنج فوریه ۱۹۰۸ در «پورت تالبوت» انگلستان متولد شد. او در سال ۱۹۱۶ زمانی که هشت سال داشت همراه پدر و عمویش، روبرت و چالز و همسران آنها لورتا و جین از طریق لیورپول با کشتی به فیلادلفیای آمریکا مهاجرت کرد. پدرش در آمریکا در سالن نمایش «برودوی» مشغول به کار شد.
هنوز با محیط جدید زندگی اخت نشده بود که پدر و مادرش به خاطر اختلاف شدید از هم جدا شدند. پگ پیش پدرش ماند. بعد از مدتی پدر دوباره ازدواج کرد و دختر کوچک مجبور شد با نامادری و دو پسرش به نام‌های روبرت و میلتون زندگی کند. چهار سال بعد دومین حادثه سخت زندگی او رخ داد. پدر پگ در سال ۱۹۲۲ در یک تصادف کشته شد. از آن به بعد او مجبور شد پیش عمویش و حتی گاهی پیش «والترهامپدن» مدیر سالن نمایش زندگی کند.
عشق به بازیگریزمانی که سرپرستی آنتویستل را والترهامپدن، مدیر سالن برودوی، بر عهده گرفت او را به سالن تئاترش برد. زندگی در یک سالن تئاتر پگ آنتویستل را به این رشته علاقه‌مند کرد تا آنجا که در سال ۱۹۲۵ به بوستون رفت تا در رشته تئاتر درس بخواند. او از اولین دخترانی بود که در این رشته تحصیل کرد و از کالج «هنری جوت» که این روز‌ها به «تئاترهانتینگتون» معروف است، فارغ‌التحصیل شد. اولین نقش او روی صحنه تئاتر یک سالن بزرگ، در نمایش هملت بود که هامپدن در سالن تئاترش آن را به نمایش درآورد.
زمانی که آنتویستل فنجان سم را برای شاه می‌آورد آنچنان درخشید که توجه «اتل باریمور» هنرپیشه معروف آن زمان را به خود جلب کرد. بعد از آن پگ نقش «هدوینگ» در «مرغابی‌های وحشی» را بازی کرد. «پت دیویس» از هنرپیشگان معروف آن زمان آنچنان از بازی آنتویستل خوشش آمد که در چندین مصاحبه گفت دوست دارد مانند آنتویستل بازی کند.
او حالا آوازه‌ای پیدا کرده بود و تقریبا محبوب شده بود. به این ترتیب بود که سالن تئاتر معروف «گیلد» در نیویورک به او پیشنهاد بازی در نمایش‌هایش را داد. اولین بازی او در این سالن در سال ۱۹۲۶ در نمایش «مردی از تورنتو» بود که ۲۸ بار اجرا شد و همیشه سالن پر از تماشاگر بود. او در این سالن با بازیگران معروفی مانند «جورج کوهان»، «ویلیام گیلت»، «هنری تراورز» و «لورتا تیلور» روی صحنه رفت.
بیشترین بازی او در نمایش «تامی» در سال ۱۹۲۷ بود که با «سیدنی تولر» همبازی بود. این نمایش ۲۳۲ بار اجرا شد. آنتویستل در سن ۱۹ سالگی با «روبرت کیت» که او هم بازیگر بود آشنا شد. آنها در سال ۱۹۲۷ در کلیسای کوچکی در نیویورک ازدواج کردند.
بعضی این ازدواج را نقطه سراشیبی در حرفه بازیگری آنتویستل می‌دانند. اولین اجرا بعد از ازدواج در نمایش «مهمان ناخوانده» بود که فقط پس از هفت اجرا متوقف شد. با وجود اینکه روزنامه‌هایی مانند نیویورک تایمز نوشتند که بازی آنتویستل بهتر از هر بازیگر دیگری بود، اما او منتقدین جدی هم داشت. آنتویستل در آن زمان روحیه خوبی داشت و ناامید نشد. او با گروه تئاتر گیلد به تور‌های نمایشی رفت و در بسیاری از شهر‌های معروف آمریکا نمایش اجرا کرد. این کار باعث شد محبوبیت و شهرت بیشتری پیدا کند.
آرزوی حضور در هالیوودپگآنتویستل همیشه دوست داشت به‌هالیوود برود و در یکی از فیلم‌های معروف بازی کند. یکی از فیلم‌هایی که او بسیار دوست داشت، فیلم شرلوک‌هولمز بود. او در یکی از مصاحبه‌هایش گفت که علاقه دارد در نقش‌های چالشی و جدی بازی کند، اما بیشتر نقش‌های او کمدی یا یک زن خوش قلب بودند.
در این رابطه به یکی از روزنامه‌ها گفت: «من نمی‌خواهم بازی کنم تا تنها کاری انجام داده باشم، من عاشق بازی هستم. همه از من انتظار دارند نقش‌های احساسی را بازی کنم و این چیزی است که من را نگران می‌کند. بازی در نقش‌های احساسی بسیار سخت است. اگر نتوانی احساست را منتقل کنی، در واقع نقش را خراب کرده‌ای». آنتویستل در سال ۱۹۲۹، یعنی دو سال بعد از ازدواجش با روبرت کیت از او جدا شد. این موضوع تاثیر بدی روی او گذاشت و او را برای مدتی از بازیگری دور کرد. در آوریل ۱۹۳۲ تصمیم گرفت به رویای همیشگی‌اش عمل کند و به هالیوود برود.
زندگی در شهر رویاهادر آوریل سال ۱۹۳۲ روزنامه لس‌آنجلس تایمز تیتر زد که آنتویستل به‌هالیوود می‌آید تا در نمایش «آرزو‌های دیوانه» بازی کند. آنتویستل این را فرصت بسیار خوبی برای مشهور شدن می‌دانست. نمایش در ژوئن ۱۹۳۲ روی صحنه رفت و با وجود اینکه سالن تئاتر «بلاسکو» ۱۶۰۰ صندلی داشت، اما حتی روی موکت‌های قرمز میان ردیف‌های صندلی‌ها، تماشاچی نشسته بود. «فلو لورنس» از منتقدین آن زمان تئاتر، این نمایش را گام و پیشرفتی جدید برای نمایش‌های کمدی دانست.
هنوز چندی از بازی در این تئاتر نگذشته بود که بازی در یک فیلم به آنتویستل پیشنهاد شد. بسیاری این پیشنهاد را به خاطر محبوبیت و زیبایی او می‌دانستند. کمپانی آر کی او، از آنتویستل دعوت کرد تا در فیلم «سیزده زن» نقش دوم را بازی کند. او از این موضوع بسیار راضی و خوشحال بود. اما باوجود انتظار همه، این فیلم مخاطب چندانی جذب نکرد و کارگردان مجبور شد فیلم را بازنگری کند. در بازنگری فیلم بسیاری از قسمت‌هایی که آنتویستل در آن بازی کرده بود حذف شد.
آنتویستل که فکر می‌کرد این فیلم تازه شروع یک زندگی پر از محبوبیت و شهرت برای اوست ناگهان ضربه بدی خورد و احساس کرد این پایان کار حرفه‌ای او است. کمپانی آر کی دیگر پیشنهاد کاری به او نداد و آنتویستل مجبور شد دوباره به تئاتر برگردد. او دیگر هیچ وقت در فیلمی بازی نکرد.
پرش از حرف Hدر ۱۶ سپتامبر ۱۹۳۲ زنی به پلیس زنگ زد و گفت که در نزدیکی تابلوی هالیوود قدم می‌زده که ژاکت و کفش‌های زنی را در کنار آن دیده است. کمی جلوتر هم کیف پولی پیدا کرد. همه این‌ها نشان می‌داد زنی به پایین پرت شده. آن زن کسی نبود جز پگ آنتویستل.
عمویش بعد‌ها گفت که او در روز‌های آخر بسیار غمگین و افسرده شده بود و بیشتر به این خاطر که نتوانسته بود توجه استودیو‌ها را آن چنان که دوست داشت جلب کند، ناراحت بود. پگ روز حادثه از خانه بیرون رفت تا دوستانش را ببیند، اما به جای این کار به کوه «لی» که نشان‌هالیوود به روی آن قرار داشت رفت، کت و کفش‌هایش را در آورد، از حرف H نماد بالا رفت و خودش را به پایین پرت کرد. جسد او را دو روز بعد پلیس از روی مو‌های طلایی‌اش، ۳۰ متر پایین‌تر از علامت در یک دره باریک پیدا کرد. پلیس همچنین در کیف پولی که در محل پیدا شده بود، یادداشتی پیدا کرد که نشان می‌داد او خودکشی کرده است.
ماجرای خودکشی آنتویستل دو روز بعد از پیدا شدن جنازه‌اش رسانه‌ای شد و روزنامه لس‌آنجلس تایمز آن یادداشت را منتشر کرد. آنتویستل در آن نوشته بود: «من ترسیده‌ام، من بزدل هستم، برای همه چیز متاسفم. اگر این کار را سال‌ها پیش انجام داده بودم، این همه درد نمی‌کشیدم».
پگ آنتویستل در زمان خودکشی فقط ۲۴ سال داشت. این موضوع باور خودکشی او را برای بسیاری از طرفدارانش سخت می‌کرد. در آن سال‌ها شایعات زیادی درباره علت اصلی خودکشی او بر سر زبان‌ها بود. بعضی می‌گفتند که شکست او در ازدواجش علت اصلی بوده است. بعضی دیگر می‌گویند آنتویستل بعد از پریدن از روی علامت هالیوود و خودکشی شهرتش را از دست داد.
تابلوی مرگتابلوی «هالیوود» که قبلا «هالیوودلند» بود در سال ۱۹۲۳ روی کوه لی در پارک گریفیث در تقاطع‌هالیوود و لس‌آنجلس ساخته شد. پیشنهاد ساخت چنین تابلویی را برای اولین بار «اچ. جی. وایتلی» داد و بیشتر جنبه تبلیغاتی برای کمپانی شخصی خودش را داشت.
ساخت اولیه آن ۲۱ هزار دلار برای هر حرف هزینه برد. هر حرف نه متر پهنا و ۱۳ متر ارتفاع داشت و به وسیله ۴هزار چراغ حبابی روشن نگه داشته می‌شد. در سال ۱۹۳۹ کلمه «لند» خراب شد و در سال ۱۹۴۹ کاملا برداشته شد. در سال ۱۹۷۸ کلمه هالیوود با هزینه ۲۸هزار دلار بازسازی شد. کلمه‌هالیوود امروزی ۱۳۵متر از کوه را در بر گرفته. مرگ پگ را نقطه عطف تاریخ سیاه‌هالیوود می‌دانند حتی خیلی‌ها بر این باورند که از آن زمان هالیوود دیگر گرفتار نفرین پگ شد!
منبع: فرارو
کلیدواژه: هالیوود قیمت طلا و ارز قیمت موبایل سالن تئاتر مجبور شد آن زمان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۸۹۶۹۹۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نمایش‌های بدون سلبریتی شگفت‌انگیز هستند/تئاتر باید تماشاگر را به چالش بکشد
به گزارش خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، نمایش «اسب قاتلین» از ۱۹ فروردین تا ۳۱ اردیبهشت ساعت ۱۹ در سالن استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه است. فرزاد پریدار، این روز‌ها در نمایش «اسب قاتلین» نقش کشیش یا مانوس را بازی می‌کند.
پریدار درباره تجربه حضورش در «اسب قاتلین» به خبرنگار آنا گفت: در نسخه اصلی نمایشنامه؛ کشیشی به نام مانوس به واسطه طمع، خودش را به شیطان می‌فروشد. ولی در اجرای ما به صلاحدید کارگردان، مانوس در واقع فردی کلاهبردار است که خود را به جای کشیش جا زده است و این کار من را به عنوان بازیگر دچار چالش می‌کند، چون درواقع باید دو نقش بازی کنم، ولی وجه تمایر نقش من نسبت به بقیه نقش‌ها این است که یک تیپ را بازی می‌کنم و از آن‌جایی که من ذاتاً بازیگر تیپیکال هستم این نقش برایم جذاب است.
او ادامه داد: تماشاگر در نمایش «اسب قاتلین» با اعجاز نور، صدا و قاب‌های زیبایی روبرو می‌شود. وجه تمایز نمایش «اسب قاتلین» نسبت به نمایش‌های دیگر تغییر صحنه است، صحنه‌ها خیلی سریع و در تاریکی مطلق از این رو به آن رو می‌شوند و واقعا چیزی شبیه شعبده بازی اتفاق می‌افتد.
پریداربه اهمیت نوردر این نمایش اشاره کرد و گفت: محمد هاشم زاده کارگردانی است که کار با نور را خیلی خوب می‌فهمد و در این نمایش هم به بهترین شکل از نوراستفاده کرده و در واقع نور جزئی از بازی و بازیگر‌های اصلی این نمایش است.
او با اشاره به اینکه نمایش «اسب قاتلین» روایت خطی ندارد توضیح داد: همین موضوع باعث می‌شود تماشاگر وقتی به خانه می‌رود هم ذهنش درگیر این نمایش می‌ماند، پازل‌ها را کنار هم می‌چیند و از کشف‌های جدیدش لذت میبرد. این به چالش کشیدن فکر تماشاگر به نظر من بسیار جالب است و خیلی از مخاطبان به ما گفتند یا برایمان نوشته‌اند که این نمایش را باید چند بار دید.
این هنرمند شیرازی اجرا در تهران را برای کسانی که از استان‌ها و شهرستان‌های دیگر می‌آیند رویدادی بزرگ ارزیابی کرد و افزود: به هر حال تهران پایتخت است و هنرمندان بهتر دیده می‌شوند. مخاطبینی که در پایتخت تئاتر می‌بینند حرفه‌ای‌تر هستند، چون تئاتر‌های مختلف ازشهر‌های ایران و حتی خارج از کشور دیده اند و برای بازیگر اجرا در مقابل مخاطبی که تئاتر را می‌شناسد خیلی ارزشمند است و باعث می‌شود که بیشتر تلاش کند و در نتیجه اجرای با کیفیت تری ارائه کند.
پریدار افزود: ما هیچ سلبریتی نداریم، ولی نمایش اسب قاتلین در چهل و یکمین جشنواره تئاتر فجر بیشتر جوایز را کسب کرد. متاسفانه بعضی اوقات، فقط حضور سلبریتی برای مخاطبین اهمیت دارد و خیلی‌ها به تماشای آثاری که چهره‌های شناخته شده ندارد نمی‌روند، درحالی که حضور یک بازیگر سرشناس سینما و تلویزیون و تئاتر؛ به تنهایی تضمین خوب بودن آن اثر نیست و همچنین ممکن است تماشای نمایشی که هیچ چهره‌ای ندارد، تماشاگر را شگفت زده کند.
این بازیگر، حضور هنرمندان شهر‌های دیگر در تهران را در ارتقا سطح تئاتر کشور بسیار موثر دانست و گفت: در تهران سطح رقابت از سایر استان‌ها بالاتر است و وقتی هنرمندان شهر‌های دیگر برای اجرا به تهران می‌آیند سعی می‌کنند به بهترین خودشان تبدیل شوند و این انگیزه‌ای است که بازیگر، تلاش کند از لحاظ تجربه اجرا ومطالعه و سواد کاری؛ سطح خود را ارتقا بدهد و از مسئولین و دست‌اندرکاران حوزه نمایش درخواست می‌کنم از پتانسیل شهرستان‌ها بیشتر استفاده کنند.
انتهای پیام/
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟